— Baruch Spinoza (a może François Rabelais?)
Fuji nie tylko ściął ofertę diapozytywów (zostały tylko Velvie 50, 100 i Provia 100F), ale i całkowicie zarzucił wytwarzanie materiałów kinematograficznych. Poza tym ma obecnie dwa (sic!) materiały kolorowe dla profesjonalistów (Pro 160NS, 400H) i, dla amatorów, cztery Superie o różnych czułościach. W czerni i bieli ostał się tylko Acros.
Kodak też biednie wygląda. W kolorze ma do zaoferowania teraz tylko cztery negatywy w segmencie pro (Ektar oraz Portra 160, 400 i 800) i dwa dla amatorów (Gold 200 i Ultra Max 400). W czerni i bieli są cztery materiały (T-Max 100 i 400, Tri-X, 400CN). O slajdach należy zapomnieć.
Nie należy jednak popadać, jeszcze, w desperację. Zarząd molochów nie widzi potrzeby utrzymywania produkcji to nawet lepiej dla mniejszych producentów. Czy też dla nas, klientów, to już kwestia dyskusyjna.
Duża szansa, że w tym kawałku rynku powtórzy się historia znana z Impossible Project. Ba! Wygląda, że zaczyna się coś dziać w tym kierunku. Oto wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że do gry wraca Ferrania. Na początek planowane jest wznowienie barwnego negatywu Solaris FG-100 Plus i diapozytywu Scotch Chrome 100.
Adox wygląda, że się rozochocił dobrym przyjęciem Silvermaxa i zakupił maszyny w celu zaoferowania klientom CHS 100 II. Klasyk w nowym wydaniu. Tym razem Made in Germany. Do tego w ofercie mają obecnie materiał chromogeniczny pod postacią Color Implosion, ale to chyba jakieś wykopalisko jest.
W tym miejscu wspomnieć też warto o CineStill Xpro 800, czyli konfekcjonowanym w postaci kasetek 135 filmie kinematograficznym przygotowanym do wołania w chemii C-41. Jest to, legendarny wręcz, Kodak Vision3 500T pozbawiony przez niezależnego dostawcę warstwy ramjet. To cudo jest słynne nie tylko za sprawą małego ziarna, ale też faktu, że ma czułość nominalną EI800, ale można bezkarnie go traktować w zakresie od 200 do 3000 ISO.
—
Zdjęcie:
Brooklyn NY. Bronica SQ + Zenzanon PS 50/3,5. Kodak Portra 400.